ایران از لحاظ جغرافیای زیستی در میان سه نقطه پالئارکتیک، اورینتال(در جنوب شرقی) و اتیوپیا(در جنوب غربی) قرار گرفته است. البته بخش عمده کشور در منطقه جانوری پالئارکتیک قرار دارد و طبیعی است که بیشتر جانوران آن وابسته به این منطقه باشد.
اگرچه کشور ایران در منطقه خشکی از جهان قرار دارد و بخش اعظمی از آن را بیابانی و نیمه بیابانی تشکیل می دهد، اما به لطف داشتن اقلیم های متضاد و دامنه تغییرات ارتفاعی، دارای تنوع غنی زیستگاهی و به تبع آن تنوع جالب پرندگان می باشد.
وجود رشته کوه های البرز و زاگرس و همچنین وجود دریای مازندران درشمال، آب های خلیج فارس و دریای عمان در جنوب و جریان های مختلف هوایی که از فلات ایران می گذرد، کشور پهناور ایران را به چند اکوسیستم بزرگ تقسیم نموده است. این تقسیم بندی را جنگل های پهن برگ شمال، سواحل نیمه گرمسیری جنوب، کویرهای خشک مرکزی و همچنین علفزارهای دامنه های البرز و زاگرس و بالاخره کوه های سر به فلک کشیده به وجود می آورند. در هر یک از این مناطق گیاهان و جانوران مختلفی زندگی می کنند.