هدف، اصول و انواع گردشگری فرهنگی

گردشگری فرهنگی شکلی از سفر است که بر کاوش و قدردانی از سنت‌ها، تاریخ و شیوه‌های منحصر به فرد یک مکان تمرکز دارد، که صرفاً بازدید از موزه‌ها یا شرکت در جشنواره‌ها نیست، بلکه گردشگران علاقمند عمیقاً در جنبه‌های روزمره زندگی محلی غرق می‌شوند. آداب و رسوم منحصر به فرد یک منطقه را کشف می‌کنند و در مورد هنر و معماری آن اطلاعات کسب می‌کنند. این نوع تجربه، فرصتی برای رشد شخصی و همدلی با مردم از نقاط مختلف جهان است. غذاهای اصیل محلی، بازارهای محلی، و حتی گفتگوهای معمولی با مردم محلی بخشی جدایی‌ناپذیر از گردشگری فرهنگی است. از میان انواع مختلف گردشگری فرهنگی، می‌توان به گردشگری خوراک‌شناسی، گردشگری روستایی، گردشگری مذهبی، گردشگری قوم‌نگاری، گردشگری ورزشی، گردشگری معنوی و گردشگری داوطلبانه اشاره کرد.

مسافران گردشگری فرهنگی

به عنوان مسافران فرهنگی، نقش ما یادگیری و احترام به این تفاوت‌ها است. احترام به میراث فرهنگی از شروط ضروری گردشگری فرهنگی است، زیرا نه تنها از معروف‌ترین جاذبه‌های گردشگری بازدید می‌کنند، بلکه مکان‌هایی که برای جوامع محلی از اهمیت بالایی برخوردار است، مانند مکان‌های طبیعی، خرابه‌های تمدن‌های باستانی یا مذهبی و به صورت خاص معابد و اماکن مذهبی از جمله فضاهایی هستند که داستان‌ها و سنت‌های اجدادی را در خود جای داده‌اند که باید با بیش‌ترین دقت به آن‌ها احترام گذاشت و از آن‌ها حفاظت کرد. جوامع محلی نیز چیزهای زیادی برای به دست آوردن دارند زیرا این شکل از سفر می‌تواند محرک قدرتمندی برای توسعه اقتصادی محلی باشد. درآمد حاصل از گردشگری را می‌توان مجدداً در پروژه‌های اجتماعی سرمایه‌گذاری کرد و به بهبود زیرساخت‌ها و افزایش اشتغال محلی کمک کرد.

نقش راهنمایان گردشگری 

عدم احترام یا آسیب وارده در مکان بازدید شده می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری داشته باشد. بازدید از یک جامعه تنها با هدف گرفتن عکس برای رسانه‌های اجتماعی، بدون علاقه واقعی به آن، می‌تواند آسیب جدی به این مکان‌ها وارد نماید. اینجا و در این نقطه حساس و مهم است که نقش آموزش در پروراندن نیروهای زبده و آگاه جهت تربیت راهنمایان فرهنگی لازم و ضروری است.

دریافت مشاوره تخصصی رایگان