شهر در دوران معاصر

دوران معاصر شهرسازی؛ در اين دوران که از زمان قاجار شروع می‎شود هنوز می‌توان انسجام، تداوم و اعتلای شهر صفوی را مشاهده کرد. ولی در اواخر اين دوران با مراوداتی که پادشاهان ايران با اروپایيان برقرار می‌کنند، کم‌کم تحولاتی در شهرهای ايران ايجاد می‌شود. در اين دوره شاهد رويارويی دو مفهوم شهر جدید و شهر سنتی هستیم.

خيابان‌ها و عناصر جديد شهری، مکانِ آمد و شدِ آن دسته از اقشار اجتماعی می‌گردد که تجدد و فرنگی مآبی را به نمايش می‌گذارند و مجموعه‌های کهن شهر که شامل بازار و محلات اطراف آن‌ها می‌باشد، محل تردد و زندگی اکثريت جامعه‌ای می‌گردد، که هنوز برمبنای روابط گذشته زندگی می‌کنند. با ورود ماشين، خيابان‌های عمود بر هم، شهر کهنه را شکاف می‌دهند، که نشان اولين اقدامات شهرسازی جديد در شهر ايرانی می‌باشد.

شالوده کهن ارتباطات از هم گسسته می‌شود و ساختار محلات دچار آسيب جدی می‌گردد و بازار قدرت خود را در مقابل خيابان‌های پر زرق و برق شهری از دست می‌دهد از اين زمان شهرهای ايران دگرگونی‌هايی را تجربه می‌کند که ريشه در شهرسازی اروپايی دارد.
روند شهرنشينی ايران را می‌توان در سه دوره عمده، مورد بررسی قرار داد. اين سه دوره عبارتند از:
- شکل‌گيری شهر در قبل از ظهور اسلام
- شهر در دوران اسلامی
- شهر در دوران معاصر

دریافت مشاوره تخصصی رایگان