خراشیدگی و آثار بجای مانده بر روی گیاهان

آثار ناشی از تغذیۀ برخی پستانداران گیاه‌خوار از قبیل جوندگان، خرگوش‌ها، سُم‌داران و همچنین آثار دیگری مانند خراشیدگی و یا شکستن شاخ و برگ گیاهان می‌تواند به شناسایی گونه‌های پستانداران منطقه  و یافتن پستانداران در طبیعت کمک کند.

برخی از پستانداران نظیر تَشی، خرگوش، گوزن، قوچ و میش در مواقعی که به علت چرای بی رویۀ دام‌های اهلی، خشک‌سالی و یا زمستان‌های سخت دچار کمبود مواد غذایی می‌شوند، از پوست درختان تغذیه می‌کنند که از روی آثار دندان‌ها و همچنین ارتفاع محل خورده شده می‌توان گونه حیوان را شناسایی نمود. آثار دندان‌های تَشی بر روی درختان بَنه (نوعی پسته وحشی) در پارک ملی خبر و پارک ملی خجیر و یا درختان خرما در مناطق کوهستانی بلوچستان به آسانی قابل تشخصی است.

آثار دندان‌های پستانداران نیز می‌تواند به شناسایی پستانداران کمک کند. در جوندگان و خرگوش‌ها که دارای دندان‌های پیشین در هر دو فَک بالا و پایین می‌باشند، محل قطع شدن گیاه شبیه قیچی شدن است؛ ولی در نشخوارکنندگان (کل و بز، گوزن و آهو) به علت عدم وجود دندان‌های پیشین در فَک بالا و کشیده شدن گیاه، محل قطع شدن ناصاف و دندانه‌دار است. برخی از جوندگان مانند موش‌ها، وُل‌ها و سنجانب‌ها برای دسترسی به مغز هسته‌هایی نظیر بادام وحشی، بلوط و فندق، سوراخ مشخصی که آثار دندان‌ها بر روی پوسته آن مشاهده می‌شود، ایجاد می‌کنند.

علاوه بر موارد فوق آثار دیگری از قبیل خراشیدگی تنه درختان به وسیله پنجه حیواناتی نظیر پلنگ به منظور تعیین قلمرو و یا تمیز کردن پنجه‌ها انجام می‌گیرد، شکستن شاخه درختان به وسیله خرس‌ها به منظور دسترسی میوه و یا بافت نرم گیاه، آثار شاخ زدن کل‌های مست بر روی بوته‌هایی نظیر گون و شاخ زدن گوزن‌ها به شاخه‌ها و درختچه‌ها به منظور جدا نمودن پوست خشکیده روی شاخ‌ها و یا قوی نمودن آن‌ها، از دیگر آثار و نمایه‌ها پستانداران به شمار می‌روند.

دریافت مشاوره تخصصی رایگان