دستگاه تنفس دوزیستان

تنفس در دوزیستان از 3 طریق انجام می‌شود:

• تنفس از طریق شش‌ها در دوزیستان: که به صورت دو کیسه اسفنجی شکل هستند و بدون لوله نای به حنجره متصل‌اند. در این روش دستگاه تنفس شامل قسمت‌های هدایتی و تنفسی است. قسمت هدایتی شامل حفره‌های بینی (Nasal cavities)، حفره دهانی (Buccopharyngeal cavity)، نای (Trachea) و خشکنای (Larynx) است. قسمت تنفسی شامل حفره‌های ریه (Lung alveoli) بوده و جایی است که تبادل گازی بین خون و هوا انجام می‌شود. ورود و خروج هوا همچنین باعث اعمال بویایی و ایجاد صدا نیز می‌شود. این نوع تنفس در انواعی از گونه‎های دوزیستان مانند قورباغه دیده می‌شود.

• تنفس از طریق پوست در دوزیستان: که به خاطر نداشتن اسکلت، دارا بودن شبکه مویرگی گسترده نزدیک اپیدرم و وجود موکوس مترشحه از غدد برای این امر سازش پیدا کرده است. موکوس مترشحه با ایجاد رطوبت دائمی و لایه آبی بین خود و سطح پوست، محیط مناسبی را برای تبادلات گازی بین خون مویرگ‌ها و محیط خارج (هوا یا آب) ایجاد می‌کند. در خواب زمستانی و مواقعی که دوزیستان در گل هستند، تنفس از این طریق انجام می‌شود.

• تنفس از طریق حفره دهانی: نیز در تنفس دوزیستان نقش دارد. مانند پوست موکوس حفره دهانی برای تبادلات گازی سازش یافته است. در این روش دهان، مری و زبان بسته می‌مانند اما سوراخ‌های بینی باز هستند. کف حفره دهانی به نوبت پایین و بالا می‌آید و هوا را وارد و خارج میکند. پایین آمدن کف حفره دهانی توسط انقباض ماهیچه‌های استرنوهیلا (Sternohyla) و بالا آمدن کف حفره دهانی توسط انقباض ماهیچه‌های پتروهیا (Petrohyla) است. تنفس از طرق مختلف در انواع گوناگون دوزیستان متفاوت است.

دریافت مشاوره تخصصی رایگان