باران
بارش زمانی رخ میدهد که توده‌های بزرگی از هوای مرطوب به سرعت تا زیر نقطه شبنم (دمایی است که حجمی از هوا در فشار ثابت و میزان بخار ثابت، به حالت اشباع میرسد) سرد شود و قطرکهای آب و بلورهای یخ تشکیل گردد. در ابرهایی که حالت بارش ندارند، قطر این ذرات (قطرکها) کمتر از ۱۰ میکرون است و لذا در هوا معلق میماند.
بارش زمانی رخ میدهد که قطر این ذرات افزایش یابد و در نتیجه سنگین شدن، سقوط کنند. البته این نکته نیز مهم است که گاه این قطره‌ها در مسیر سقوط خود به سمت زمین، در افق‌های پایین‌تر از ابر، کمی تبخیر می‌شوند، لذا اگر این تبخیر بیش از حد باشد، قطره مذکور به زمین نمی‌رسد. بنابراین برای تولید باران‌های قوی نیاز به این است که قطرات آب در اثر برخورد به هم بزرگ‌تر شوند تا باران‌های سیل‌آسا ایجاد شود. سرد شدن توده‌های هوا، که لازمه بارندگی‌های فراوان است، بر اثر بالا رفتن هوا امکان پذیر می‌شود. صعود هوا به ارتفاعات بالاتر به علل مختلف صورت می‌گیرد.
باران و فرسایش باران با تمام آثار زندگی بخش خود برای انسان و سایر موجودات، می‌تواند به عنوان یک عامل مخرب نیز عمل کند. البته این اثرات تخریبی در نتیجه دخل و تصرف انسان در طبیعت و بر هم زدن تعادل آن ایجاد می‌شود.
برخی از این اثرات تخریبی در حوزه زمین عبارتند از:
1) رانش زمین
2)جریان‌ها
3) ریزش‌ها
بارش از عوامل ایجاد کننده و یا تسریع کننده این اثرات تخریبی محسوب می‌شود.
دریافت مشاوره تخصصی رایگان