گونه وُل جنگلی میجر Major's Pine Vole

نام فارسی: ول میجر
نام علمی: Microtus majori
نام انگلیسی: Major's Pine Vole

ویژگی‌های ظاهری گونه ول جنگلی میجر

طول سر و بدن 80 تا 112 میلی‌متر، طول دم 30 تا 49 میلی‌متر، طول کف پای عقب 14 تا 18 میلی‌متر، طول گوش 9 تا 12 میلی‌متر و وزن حدود 20 تا 29 گرم است. گونه ول میجر جثه کوچک و دم بلند دارد (40% طول سر و تنه). موهای سطح پشتی قهوه‌ای خاکستری و موهای ناحیه شکمی خاکستری است. سطح بالایی دست و پا سفید چرک است.

دریافت مشاوره تخصصی رایگان

ویژگی‌های زیستی گونه ول جنگلی میجر

نقب زنی در گونه ول میجر کمتر از ول‌های دیگر دیده می‌شود.
تغذیه: در طول تابستان از گیاهان سبز تغذیه می‌کند و در پاییز دانه‌های راش و بلوط را جمع‌آوری می‌کند. در بعضی مواقع به ریشه درختان بلوط جوان صدمه می‌زند.

زیستگاه، پراکندگی و فراوانی گونه ول جنگلی میجر در ایران

در جنگل‌های مخلوط، بیشه‌زارها، زیر صخره‌های پوشیده از خزه و در حاشیه رودها زندگی می‌کند. در منطقه قفقاز و جنوب قفقاز از ارتفاع 500 تا 1,400 متری مشاهده می‌شود. در جنوب قفقاز در جنگل‌های پهن برگ مناطق کوهستانی و به خصوص مناطق باز دیده می‌شود. تاکنون از مناطق مرزی ایران با آذربایجان و ارمنستان در شمال غربی ایران گزارش شده است.

وضعیت حفاظتی گونه ول میجر

ول جنگلی میجر دارای جمعیت‌های فراوانی است و سازگاری بالایی برای زندگی در زیستگاه‌های مختلف دارد و به همین دلیل در فهرست سرخ IUCN در طبقه کمترین نگرانی (LC) قرار دارد.

طبقه بندی گونه ول میجر

سایر اعضای خانواده همستر طلایی و وُل‌ها را بشناسیم

راسته جوندگان

• خانواده همستر طلایی و ول‌ها

- گونه ول آبزی (موش آبی)
- گونه ول افغانی
- گونه ول برفی
- گونه ول حفار افغانی
- گونه ول حفار جنوب قفقاز (ول حفار کردی)
- گونه ول حفار ترکمنی
- گونه ول معمولی
- گونه ول اروپای شرقی
- گونه ول شرق خزر (ول کرمانی)
- گونه ول اجتماعی (موش افغان)
- گونه ول ایرانی
- گونه ول قزوینی
- گونه ول كپه داغ (ول پارادوکس)
- گونه ول جنگلی شلکوفنیکوف (ول علفزار)
- گونه ول جنگلی میجر
- گونه ول خراسان
- گونه ول گونتر
- گونه همستر خاکستری (همستر مهاجر)
- گونه همستر برانت (همستر طلایی)

External Features: HB 80-112 mm, T 30-49 mm, HF 14-18 mm, E 9-12 mm, and W 20-29 gr. This species has a small body and long tail (tail is 40% of head-body length). Fur on the dorsal parts is grayish brown and grey on ventral parts. The color of the upperparts of the hands and feet are dirty white.
Biological Features: Burrowing is less common in this species compared to other voles. Diet consists of green plants in summer and beech seeds and oak acorns in fall. It sometimes damages roots of young oaks.
Habitat, Distribution and Abundance: It lives in mixed forests, woodlands, under rocks covered with mosses, and along river banks. In Caucasus and southern Caucasus it is found from 500 m to 1400 m., a.s.l. Habitat in southern Caucasus includes deciduous forests, especially open areas in the forest. It has been reported so far from Iranian border areas with Armenia and Azerbaijan in north-western Iran.
Conservation Status: Major’s pine vole has abundant populations and high potential for adaptability to live in different habitats. Therefore, it is categorized as “Least Concern” (LC) by the IUCN. Lack of information about the species in Iran justifies more studies on this species.