ذخیره‌گاه زیست کره
ایده احداث ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره به عنوان یک طبقه حفاظتی جدید و راهکار مدیریتی نوین برای حل تضادهای بین انسان و طبیعت و رفع کاستی‌هایی که در دیگر طبقات حفاظتی وجود دارد، در اوایل دهه 1350 از طرف یونسکو مطرح شد.
شبکه جهانی ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره از مجموعه‌ای از مناطق حفاظت شده در کلیه اقلیم‌های حیاتی، بیوم‌ها (زیستگاه‌ها) و پروانس‌های (مناطق جغرافیایی زیستی) تشکیل شده است.
وجه تمایز ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره از دیگر طبقات حفاظت شده، روش برنامه‌ریزی و مدیریت مناسب آن‌هاست که بر پایه استفاده‌های چند منظوره و سپردن نقش اساسی و سازنده به جوامع محلی استوار است.
در این برنامه‌ریزی‌ها، توجه به ارتباط متقابل انسان و منابع طبیعی و استفاده پایدار، زمینه حفاظت و حمایت از منابع ژنتیکی گیاهی و جانوری، پژوهش، نظارت و کنترل پیوسته زیست‌محیطی را فراهم می‌سازد. ایران از جمله کشورهای پیشگام و موثر در تحقق برنامه انسان و کره مسکونی سازمان یونسکو محسوب می‌شود. با انتخاب و اختصاص 9 منطقه از بین مناطق حفاظت شده موجود در سال 1355، ایران نقش مهمی در شکل‌گیری نخستین گروه از شبکه جهانی ذخیره‌گاه‌های زیست کره ایفا نمود.
برای دیدن نقشه مناطق چهارگانه حفاظتی ایران روی عکس کلیک نمایید
ذخیره‌گاه‌های زیست کره ایران عبارتند از:
- ذخیره‌گاه زیست‌کره گلستان
- ذخیره‌گاه زیست‌کره دریاچه ارومیه
- ذخیره‌گاه زیست‌کره ارسباران
- ذخیره‌گاه زیست‌کره ارژن و پریشان
- ذخیره‌گاه زیست‌کره میانکاله
دریافت مشاوره تخصصی رایگان