انواع بازار
بازار در شکل کلی خود نهادی منحصر به شهرها نبوده است. بازار به عنوان شبکه عرضه و تقاضا و مبادلات کالا و خدمات در ایران، در همه اجتماعات قومی، فرهنگی و ملی دیده می‌شود. بر این اساس انواع بازار در ایران را می‌توان به طور کلی به شرح زیر دسته‌بندی کرد:
- بازار روستایی
- بازار عشایری
- بازار شهری
بازارهای روستایی
بیشتر به صورت ادواری و فاقد فضای کالبدی و در ارتباط با تعدادی از روستاهای مجاور هم و متناسب با میزان تولید آن‌ها به صورت سالانه، ماهانه، هفتگی و … شکل می‌گیرد.
بازارهای عشایری
این بازارها نیز فاقد فضای کالبدی و اغلب به صورت فصلی و برای مبادله محصولات دامی و دستی عشایر که در فصول خاصی تولید می‌شود، به وجود می‌آید.
بازارهای شهری
اغلب شهرهای ایران دارای یک بازار اصلی هستند که در گذشته بسته به حوزه‌ی نفوذ و قدرت خود، علاوه بر کارکرد اقتصادی، نقش‌های دیگری همچون اجتماعی، سیاسی، مذهبی و ارتباطی هم داشتند. یعنی در بازارها مردم در تصمیمات اقتصادی و اجرایی مرتبط با شهر سهیم می‌شدند.
امور اجرایی شهر توسط داروغه در فضاهایی که به همین منظور در بازارها تعبیه شده بود، هدایت می‌شد. اتصال مساجد و حسینیه‌ها به بازار، آن را به عنوان مکانی مناسب برای برگزاری مراسم مذهبی تبدیل کرد. همچنین بازار مهم‌ترین محور و شاهراه ارتباطی در شهرهای قدیمی محسوب می‌شد. بیشترین آمد و شد شهروندان در آن صورت می‌گرفت و اطلاعات و اخبار و … از طریق حضور در آن به اطلاع مردم می‌رسید.
در اکثر شهرهای بزرگ علاوه بر بازار اصلی شهر، بازارهای دیگری با اهمیت‌های کمتری نیز شکل می‌گرفت. بازارهایی چون بازار ناحیه‌ای، بازارچه محله‌ای، بازار بیرون شهر و بازار زیارتی، که هنوز هم در بعضی از مناطق با شدت و ضعف متفاوت به حیات خود ادامه می‌دهند.
دریافت مشاوره تخصصی رایگان