تعریف اکوتوریسم
با گسترش اکوتوریسم که با رشد سریع خود به جزء مهمی از بازار جهانی توریسم تبدیل شد، لازم بود که این فعالیت با تعاریفی مشخص شود. از این رو در سال 1990، دست اندرکاران اکوتوریسم که مرکب از متخصصین توسعه، سازمان‌های غیردولتی و دانشگاهیان بودند، اکوتوریسم را ابزاری برای توسعه پایدار بیان کردند که بیشتر یک مفهوم است تا یک تعریف.
اما در سال 1991 انجمن جهانی اکوتوریسم (TIES) تعریف اولیه‌ای ارائه داد که تا کنون به عنوان تعریف مناسبی برای اکوتوریسم در کنفرانس‌ها و نشست‌های بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرد: "اکوتوریسم سفری است مسئولانه به مناطق طبیعی، که موجب حفظ محیط زیست و بهبود زندگی جوامع محلی گردد."
چند سال بعد یعنی در سال 1996 اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی (IUCN) با بسط تعریف بالا، اکوتوریسم را چنین تعریف نمود: "اکوتوریسم یک سفر و بازدید زیست‌محیطی مسئولانه از مناطق طبیعی بکر است که به منظور لذت بردن از طبیعت و درک مواهب آن و نیز ویژگی‌های فرهنگی مرتبط با آن انجام شود؛ به طوری که باعث ترویج حفاظت گردد، اثرات منفی بسیار کمی از جانب بازدیدکنندگان بر محیط به جای گذارد و شرایطی را برای اشتغال و بهره‌مندی اقتصادی و اجتماعی مردم محلی و بومی فراهم کند."
چنانکه ملاحظه می‌شود تعریف اخیر به تشریح جزئیات تعریف انجمن جهانی اکوتوریسم (TIES) پرداخته و هر دو تعریف مفاهیم تقریباً یکسانی دارند.
ویژگی‌های اکوتوریسم:
- به حفاظت از تنوع زیستی کمک کند.
- شامل برنامه‌های آموزشی باشد.
- گردشگران و دست‌اندرکاران گردشگری در آن عملکردی مسئولانه داشته باشند.
- عمدتا توسط گروه‌های تجاری کوچک به گروه‌های کوچک گردشگر ارائه شود.
- کمترین مقدار ممکن از منابع تجدید ناپذیر را مصرف کند.
- بر پایه مشارکت و ایجاد فرصت اقتصادی برای مردم محلی استوار باشد.
دریافت مشاوره تخصصی رایگان