نام تهران از کدام درخت گرفته شد؟
داغداغان؛ طلسم دور کننده بلا
اگر وجوه تسمیه "تهران" را جست‌و‌جو کنید، با نام درختی آشنا خواهید شد؛ یکی از وجوه تسمیه‌ی تهران به درختی به نام "ته" یا داغداغان گره خورده و "ران" که در انتهای نام محلات تهران مانند شمیران، جماران، نیاوران و... به کار رفته به معنی دشت و دامنه کوه است.
این موضوع می‌تواند یادآور این باشد که یکی از خاستگاه‌های درخت داغداغان شمال تهران است.
داغداغان درختی برگریز و از گیاهان بومی ایران و مناطق مدیترانه‌ای است. این درخت معمولا در مناطق سنگلاخی و به دور از رطوبت رشد می‌کند و نقش مهمی در آبخیزداری و ایجاد پوشش دارد.
درخت داغداغان در مقابل آلودگی هوا بسیار مقاوم است و تا ارتفاع 20 تا 25 متر قد می‌کشد.
پوست تنه‌ی درخت داغداغان صاف و خاکستری است. برگها کمی زبر، کاغذی و دنددانه‌دار با نوک کشیده‌اند و روی برگ به رنگ سبز تیره و پشت آن نقره‌ای یا خاکستری است.
گل‌های داغداغان کوچک و به رنگ سفید مایل به سبز و دارای دُمگل نسبتا بلندی هستند.
میوه‌ی داغداغان، هسته‌دار و بیضوی و به رنگ قهوه‌ای است. این میوه‌ها خوراکی جذابی برای پرندگان محسوب می‌شوند.
داغداغان چهار گونه بومی و چند گونه زینتی و وارداتی در ایران دارد که مهمترین گونه آن Celtis caucasica است. به این گونه "چوب نظر" و "تادار" هم گفته می‌شود.
داغداغان در فرهنگ اقوام:
داغداغان در فرهنگ ایران باستان از درختان مقدس و محترم دانسته شده. در داستان‌ها آمده که از درخت "تا" یا داغداغان برای نشانه گذاری محل اموال زیرخاکی و باارزش استفاده می‌شده‌است.
ترکمن‌ها چوب داغداغان را به شکل خاصی تراشیده و به گردن کودک می‌آویزند تا چشم نخورد. این قوم همچنین نقش داغداغان را بر فرش‌های خود می‌بافند تا از «چشم و نظر» در امان باشند.
در خراسان نیز چوب تراشیده آن را بصورت علامت مثبت (+) بر بازوی کودکان می بستند تا از بلا در امان بمانند.
نام‌های دیگر درخت داغداغان:
تا، ته دار، تاین، تادار، تاگوک، ته گوک
نام علمی: Celtis caucasica
داغداغان از خانواده خانواده: Ulmaceae
1. کتاب آشنایی با گیاهان ایران
2. خبرگزاری ایرنا
دریافت مشاوره تخصصی رایگان