راهنمای سفر:فرشید ذال بیگی، مهدی خیام دار
مکان:پارک ملی گلستان
اقامت
اقامتگاه محلی
مشخصات وسیله نقلیه:
یک دستگاه اسکانیا به همراه 2 راننده دارای ظرفیت 42 نفر مجهز به سیستم صوتی و تصویری و سیستم سرمایش و گرمایش.
شرح سفر آموزشی:
اولین قدم سفر یعنی حرکت سر وقت بخوبی انجام شد و مسیر ما از موسسه طبیعت آغاز شد. ساعات ابتدایی اکثر دوستان در خواب بودند. بعد از گذر از گردنه گلوک در جایی مناسب برای صرف صبحانه توقف کردیم و بعد از زمان معین سوار اتوبوس شدیم و ادامه مسیر دادیم تا پمپ بنزین به دو منظور بنزین زدن و استفاده از سرویس بهداشتی پس از آن در راه توقفی نداشتیم تا رسیدن به پارک قرق. در پارک جنگلی قرق نهار صرف شد و سرویس بهداشتی هم مهیا بود. بعد از آن در حدود 20 دقیقه به صحبت های آموزشی استاد چراغی گوش سپردیم و مجددا مسیر را تا رسیدن به خانه ی آقا طاهر در روستای تنگراه شهرستان مینو دشت ادامه دادیم.
تنگراه: بعد از حدود 1:15 دقیقه استراحت و جابجایی وسایل و صرف چای و شکلات و میوه ، همگی برای کلاس آموزشی آماده بودیم. کلاس 2 ساعت زمان برد و بعد از آن شام (پیراشکی محلی) آماده بود... بعد صرف شام تعدادی از دوستان به کمک آمدند و بساط نهار فردا را آماده کردیم. ساعت 11:30 خاموشی بود.
ساعت 6 بیدار باش دادیم. امکان نرمش صبحگاهی و یوگا برای علاقه مندان وجود داشت. صبحانه (عسل محلی+پنیر+کره) خورده شد وسایل لازم جمع آوری شد و ساعت 8 راهی منطقه حفاظت شده شدیم... در طول مسیر استاد چراغی اجازه ی 2 توقف داد، توقف اول برای دیدن گرازهای کنار جاده و توقف دوم برای دیدن قوچ و میش اوریال بود که از پستانداران شاخص آن منطقه میباشد. به سر محیط بانی میرزا بایلو رسیدیم توقفی کوتاه کردیم و آقای سعدی زاده از محیط بانان خوب منطقه که پشت اتوبوس با وسیله نقلیه شخصی خودشان ما را همراهی میکردند، به ما پیوستند. در طول مسیر استاد چراغی از هیچ توضیحی در رابطه با پستانداران ، گیاهان ، پرندگان ، خزندگان و... دریغ نکردند همچنین آقای سعدی زاده هم ایشان را همراهی میکردند. پرندگان شاخصی که دیدنشان خالی از لطف نبود : هما و عقاب طلایی. پوشش این محدوده از پارک ملی گلستان مرتعی مشجر بود دارای انواع گیاهان شور دوست و درختان درمنه، کاروان کش، بادام کوهی، بلوط و ارس و...
یکی از جاذبه های مشترک سفر پستانداران قطعا دیدن آگامای قفقازی و آگامای چابک بود که پستاندار نبودند اما کنار آنها یکی از اهداف سفر که آشتی با جانداران و طبیعت بود محقق شد و همگی لذت بردیم. در طول مسیر انواع ردپا های مشاهده شده و فضولات حیوانات را استاد چراغی برای ما توضیح میدادند که جالب ترین آنها دیدن و بررسی سرگین پلنگی بود که آهکی شده بود و ناخن پرنده ای که ظاهرا عقاب بود در آن دیده شد. نهار (ساندویچ ناگت) زیر سایه ی چند درخت گز صرف شد. عکس دسته جمعی گرفته شد و ادامه ی مسیر... از دیگر جذابیت ها دیدن دسته ای آهو البته بسیار در دور دست بود. به هرحال همگی میدانستیم ازین طبیعت نیمه جان و حیواناتی که ترس از انسان در آنها موج میزند انتظار بیشتری نمیتوان داشت ولی بیشتر ما امید به بهبود داریم که اگر جز این بود حضور در این دوره معنایی نداشت. مسیری پیاده طی کردیم تا به محیطبانی رسیدیم و اتوبوس آماده حرکت بود . حدود 16:30 در خانه محلی بودیم و بعد از استراحت و صرف میان وعده (چای، بستنیو هندوانه) و حمام و ... ساعت 18 کلاس آموزشی آغاز شد و تا حدود 3 ساعت و نیم ادامه داشت. ورود مهمانی ناخوانده در دستان آقای چراغی همه ی ما را سورپرایز کرد خارپشت اروپایی که بسیار هم خجالتی بود. بعد از کلاس صرف غذای محلی بسیار لذیذ ترکمن های مهمان نواز به نام چکدرمه با ماست و سالاد شیرازی و نوشابه، بسیار چسبید. بعد از شام کمی وسایل را جمع کردیم و خاموشی.
5 صبح بیدار باش و پس از نرمش صبحگاهی و صرف صبحانه (املت)، وسایل را جمع کردیم خانه را مرتب کردیم و تحویل آقا طاهر دادیم و سوار بر اتوبوس راهی بخش دیگری از پارک ملی گلستان با پوشش جنگلی شدیم. بعد از رسیدن به آنجا ابتدا از موزه ی حیات وحش دیدن کردیم و استاد چراغی توضیحات لازم را دادند و سپس مسیر پیاده روی خود را در جنگل های زیبای پهن برگ خزان کننده آغاز کردیم. از دیدن درختانی چون توسکای ییلاقی، افرا ، زالزالک و انجیلی و ... لذت بردیم.
بعد از پیمایشی 2 ساعته سوار بر اتوبوس راهی رستوران جهانگردی شاهرود شدیم. نهار صرف شد و عازم تهران شدیم. بین راه بعد از سرخه در کنار کاروانسرای عباسی توقفی کوتاه داشتیم برای صرف میان وعده (چای و کلوچه) و استفاده از سرویس بهداشتی.
خوشبختانه با انتخاب درست راننده از مسیر علی رغم تعطیلات به ترافیک خیلی سنگین بر نخوردیم و حدود ساعت 22:45 جلوی درب موسسه طبیعت سفر را بدرود گفتیم .
پیشنهادات و چالش های سفر
دیدگاه برخی از همسفران به گونه ای بود که انتظار مشاهده جانداران بیشتری را داشتند، البته این انتظار از جهاتی مثبت است و میتوان به این فکر کرد که ما را چه شده است که حتی در غنی ترین پارک ملی ایران شاهد تعداد بسیار کمی از حیوانات هستیم و باید چه اقداماتی انجام داد...
به هرحال جمع شدن کسانی که در دوره های راهنمایان طبیعت گردی شرکت میکنند میتواند مفیدتر نیز باشد تا در صورت امکان کارهای بزرگی صورت گیرد و این نیرو صرف چیزی فراتر از نگرانی و نا امیدی نشود.
شکر که قابل بودیم تا بیشتر بدانیم