گونه وزغ هندی
خانه / سرفصل های دوره راهنمایان گردشگری / آشنایی با خزندگان و دوزیستان / گونه وزغ هندی

گونه وزغ هندی- مرمری

نام فارسی: وزغ هندی (مرمری)
نام علمی: Bufo stomaticus
نام انگلیسی: Indo-Gangetic Toad

طول غده پاروتوئید 2 تا 3 برابر طول پلک فوقانی، رنگ پشت بدن اغلب سیاه یا قهوه‌ای مرمری، سطح شکمی سفید چرک. سر تخت، فاقد لبه استخوانی، سوراخ بینی نزدیکتر به نوک پوزه تا به چشم، پوزه به حالت منفرج و باز، طول آن به بزرگی چشم، ناحیه گونه‌ای مورب و محدب، فضای بین چشم‌ها کمی محدب و اندازه آن به اندازه پلک فوقانی، پرده صماخ مشخص و به صورت یک بیضی عمودی، قطر طولی آن تقریباً مساوی با دو سوم اندازه چشم و انگشتان اندام‌های جلویی آزاد، فاقد پرده، اولین انگشت بزرگتر از دومی، دارای یک برآمدگی کوچک داخلی و یک برآمدگی بزرگتر خارجی.

وزغ هندی

در دوره راهنمایان طبیعتگردی تمام گونه‌های جانوری ایران و زیستگاه‌هایشان معرفی خواهند شد، برای دریافت مشاوره و شرکت در دوره فرم زیر را پر نمایید.

دریافت مشاوره تخصصی رایگان



ویژگی‌های ظاهری

سطح بدن مانند بسیاری از وزغ‌ها از توبرکل پوشیده شده است و پلک فوقانی ضخیم است. رنگ بدن خاکستری روشن تا زیتونی است که برآمدگی‌ها معمولاً تیره‌تر و به رنگ خاکستری هستند، سطح تحتانی سفید رنگ و دانه دار است. طول غده پاروتوئید در حدود سه برابر عرض آن است. اطراف لب بالایی کرم رنگ و شکم سفید چرکی است. زیر گلو علامتی متمایل به سیاه وجود دارد که تا روی سینه نیز ادامه می‌یابد. لاروهای این گونه مانند لاروهای دیگر گونه‌های وزغ‌ها بوده و تیره رنگ هستند. نرها دارای یک کیسه صدای زیرگلویی تیره که به وسیله یک شکاف در چپ به داخل دهان باز می‌شود. زوائد تولیدمثلی، برآمدگی‌های متمایل به سیاه در سطح فوقانی دو انگشت داخلی دست‌ها قرار دارند.

لاروهای این گونه

ویژگی‌های زیستی

لاروها در این گونه تا بیش از مرحله 36 لاروی، زندگی اجتماعی داشته و به صورت دسته‌های تیره رنگ که با یکدیگر حرکت می‌کنند، در اطراف برکه دیده می‌شوند. پس از این مرحله لاروها بیشتر تمایل به زندگی انفرادی داشته و معمولاً به کف برکه می‌روند.

لاروهای وزغ

زیستگاه وزغ هندی، پراکندگی و فراوانی

این گونه یکی دیگر از وزغ‌های ایران بوده که تاکنون پراکنش آن در استان‌های سیستان و بلوچستان و خراسان رضوی و خراسان جنوبی گزارش شده است. اما به طور کلی گونه‌ای است که در برخی از نواحی اورینتال پراکنش داشته است. در نواحی متعددی مانند جنگل، علفزار، زیستگاه‌های انسانی و مناطق کشاورزی زیست می‌نماید.

 زیستگاه وزغ هندی

پراکنش جهانی

پراکندگی وزغ هندی در جهان در کشورهای هند، پاکستان، افغانستان، سریلانکا، نپال و ایران است.

وضعیت حفاظتی

عوامل تهدید کننده عمده برای این گونه را می‌توان استفاده از سموم و کودهای شیمیایی، خشک نمودن و یا تغییر کاربری چشمه‌ها و برکه‌های محل زادآوری این گونه، مرگ و میر در جاده‌ها، تخریب زیستگاه‌ها، چند تکه شده زیستگاه و تغییرات آب و هوایی دانست. در حال حاضر در لیست قرمز کمترین نگرانی (LC) را دارد و دارای جمعیت ثابت است. از نظر قوانین ملی این گونه جزو گونه‌های غیرحمایت شده است.

طبقه‌بندی گونه وزغ هندی- مرمری

طبقه‌بندی گونه وزغ هندی

سایر اعضای این خانواده را بشناسیم

راسته دوزیستان بدون دم

Morphological characters: The surface of the body is covered by the tubercles such as some other toads and the upper eye lid is ticker. The body color is light ash to olive with darker tubercles which are grey in color and granular. The parathyroid glands’ length is three times more than their width. The upper lip is cream and the ventral part is dark white. The under throat there is a blackish design which continues to the thorax. The larvae of this species are like other larvae in other species of toads and they are dark in colour.The males have a vocal sac under the throat which is dark and opens to the mouth by a gap. The reproductive organs are located on top of the two internal hand’s fingers which are blackish.
Biological characters: The larvae in this species have a social living more than the 36-larval stage and they have been seen in a dark large group of larvae which move together around the pond. After this stage, larvae prefer to live individually and normally go to the bottom of the pond.
Distribution and habitat: They have been observed in India, Pakistan, and Afghanistan. This species is another species of bufonidae in Iran which so far reported from Sistan-Balouchestan province and Razavi and southern Khorasan. But in general, this species is distributed in oriental areas. They live in forests, meadows, residential areas, and agricultural areas.
Conservation status: The dangerous factors for this species are such as using chemical pesticides, drought of the lakes and ponds of their breeding, on-road deaths, environment destruction, the environmental divisions, and climate change. They currently listed as at least concerned (LC) in IUCN and their population is constant. This species is an unprotected species based on the national rules.



مطالب مرتبط


برچسب ها


ارسال پیام


کد بالا را در کادر وارد نمایید :