معرفی گیاه سیاه تلو

سیاه تلو (Paliurus spina-christi Mill) که به Christ’s thorn نیز معروف است یک گیاه بوته‌ای خاردار و بادوام است که توزیع گسترده‌ای در نواحی مدیترانه و آسیا دارد و به عنوان یک گیاه دارویی در طب سنتی این کشورها شناخته شده است. سیاه تلواز تیره عناب یا Rhamnaceae می‌باشد.
از ویژگی‌های میکروسکوپی آن می‌توان به وجود کرک‌های پوششی فراوان، کریستال‌های اگزالات کلسیم، دمبرگ کمانی داری سه دسته فیبر جداگانه و... اشاره کرد.

مشخصات ظاهری سیاه تلو:

سیاه تلو درختچه‌ای به ارتفاع تا 3 متر، که اغلب در جنگل‌های تخریب شده و بیشه‌زارهای شمال، مرکز و غرب کشور می‌روید. این درختچه دارای گل‌های زرد رنگ که گلدهی در اواخر اردیبهشت تا اوایل تیرماه نمایان می‌شود. میوه‌های سیاه تلو به رنگ قهوه‌ای مایل به قرمز و طبقی شکل هستند.

انتشار جغرافیایی سیاه تلو:

پراکنش سیاه تلو در نواحی آفتابی جنگلی در استان‌های گلستان، مازندران، گیلان، آذربایجان، کردستان، تهران، خراسان شمالی می‌باشد که تا ارتفاع 2,000 متر می‌روید.

نقش سیاه تلو در طبیعت و استفاده از آن:

از این درختچه می‌توان به عنوان یکی از گونه‌های درختچه‌ای بسیار ارزشمند که مقاومت نسبی خوبی هم به خشکی دارد نام برد. همچنین یکی از وظایف مهم این درختچه حفاظت از خاک در مناطق شيبدار می‌باشد، به همین دلیل از گیاهان محافظ خاک شناخته می‌شود. سیاه تلو به جهت داشتن خارهای تیز به عنوان حصار باغ‌ها می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. علت اصلی آن هم تیغ‌های تیز و قلاب مانند این گیاه است که در طول ساقه و شاخه‌های فرعی آن منتشر شده است و به عنوان گیاه مناسب برای حصار باغ استفاده می‌شود.
در تاریخچه گیاه سیاه تلو چنین روایت گردیده که تاج حضرت مسیح که در تصاویر دیده می‌شود با شاخه‌های این گیاه ساخته شده بود.

خواص درمانی:

سیاه تلو که از گیاهان دارویی‌ست، دارای اثر مُدر و دفع کننده اوره و اسید اوریک خون است و از آن می‌توان جهت کاهش کلسترول خون استفاده کرد.

اسامی محلی سیاه ‌تلو:

سیاتلو، سیاتلی در نور و گرگان، قره تيكان در منطقه وسیعی از گیلان، بورتیکان، چنگل، سیه بور در طوالش ، ویله بور در درفک، اسکم تلی در گرگان و مازندران.

نام علمی سیاه تلو:

Paliurus spina-christi (Rhamnaceae)

نگارنده و تصاویر: نیلوفر عبدی

معرفی گیاهان- کانون گیاهان طبیعت

دریافت مشاوره تخصصی رایگان