خانواده طوطیان (psittacidae)
واژه طوطی معرب توتی است و معنای آن پرنده‌ای است سبز رنگ که به عرف آن را طوطا نامند و شکرشکن، شکرفشان، شکرمقال، شکرین‌مقال، شیرین‌زبان، شیرین‌سخن، خوش نوا و خوش حرف که همه اینها از صفات اوست. ناگفته نماند که در ادبیات فارسی و خصوصا در بین اشعار شعرایی چون مولوی و عطار از طوطی و صفاتش که غالبا آمیخته با صفاتی انسانی است، به نیکی یاد شده است.
بیشتر جمعیت طوطی‌ها در مناطق گرم و حاره‌ای و همچنین در مناطق معتدل نیمکره جنوبی پراکنده شده است. بیشترین تنوع گونه‌ای طوطی سانان در جهان در آمریکای جنوبی و استرالاسیا (منطقه‌ای که شامل استرالیا و نیوزلند و جزیره‌های جنوب غربی اقیانوس آرام می‌شود) است. از ویژگی‌های مورفولوژیکی طوطی‌ها که مختص این راسته است می‌توان به نوک کج و قوی، قامت راست، پاهای قوی و پاهای پنجه‌دار که حالت زیگو داکتیل دارد (2 انگشت در جلو و 2 انگشت در عقب) اشاره کرد. رنگ اکثر طوطی‌ها سبز است که این رنگ با رنگ‌های روشن دیگر ترکیب شده است. گاهی نیز طوطی‌ها دارای چندین رنگ مختلف هستند.
از خانواده طوطیان در ایران 2 گونه زندگی می‌کنند. طوطی ها در جنوب ایران خصوصاً جنوب‌شرقی بومی‌اند. نر و ماده همشکل نیستند. برای شاه طوطی به لکه قرمز روی بال باید توجه کرد و برای شناسایی نرها به طوق گردن توجه نمایید زیرا ماده‌ها در هر 2 گونه فاقد این طوق هستند.
- گونه شاه طوطی
- گونه طوطی طوق صورتی
دریافت مشاوره تخصصی رایگان