تالاب و تالاب بین‌المللی

تالاب که در انگلیسی wetland خوانده میشود، نام عمومی مکان‌هایی است که آب عامل اصلی تشکیل‌دهنده محیط زیست آن باشد. تالاب‌ها معمولاً زمانی شکل می‌گیرندکه پهنه آب در سطح زمین یا در نزدیکی سطح وجود داشته باشد. به عبارت دیگر آب کم عمقی، پهنه‌ای از زمین را پوشانده باشد. تعاریف و تعابیر مختلفی از اصطلاح تالاب در جهان رایج شده است. متداول‌ترین آن‌ها تعریفی است که کنوانسیون جهانی حفاظت از تالاب‌ها (رامسر-1971) به شرح زیر عنوان نموده است:

"مناطقی پوشیده از مرداب، باتلاق، لجنزار یا آبگیرهای طبیعی و مصنوعی اعم از دائمی یا موقت که در آن آب‌های شور یا شیرین به صورت راکد یا جاری یافت میشود، از جمله شامل آبگیرهای دریایی که عمق آن‌ها در پایین‌ترین حد جزر از شش متر تجاوز نکند."

علاوه بر این در ماده 2-1 کنوانسیون رامسر ذکر شده که تالاب‌ها:

"... ممکن است شامل مناطق ساحلی یا کرانه‌های مجاور دریاها و جزیره‌ها و یا بخش‌هایی از آب دریا باشند که عمق آن‌ها در پایین‌ترین حد جزر بیشتر از شش متر نباشد."

گستردگی و فراگیر بودن این تعریف‌ها، موجب شده تا طیف وسیعی از اراضی آبی کم‌عمق در این طبقه قرار گیرند و تالاب‌ها انوع گوناگونی از زیستگاه‌ها نظیر رودخانه‌ها، دریاچه‌ها، کرانه‌های ساحلی، جنگل‌های حرا، لجنزارها و حتی آب‌سنگ‌های مرجانی را در بر میگیرند.

به علاوه انواع تالاب‌های مصنوع بشر مثل حوضچه‌های پرورش ماهی و میگو، آببندان‌ها، اراضی تحت کشت آبی، حوضچه‌های استحصال نمک، مخازن ذخیره آب در پشت سدها، بستر شنی رودخانه‌ها و کانال‌های آب نیز مشمول این تعریف کلی می‌گردند.

مناطق حفاظت شده

مناطق حفاظت شده

مناطق حفاظت شده

تعداد زیادی از این تالاب‌ها محل‌های مناسبی برای زمستان گذرانی بسیاری از پرندگان مهاجر نیز به شمار می‌آیند. 15 تالاب از مجموعه تالاب‌های بین‌المللی ایران، به طور کامل و یا بخشی، از مناطق حفاظت شده ایران محسوب می‌شوند و در این میان بیش از 84 تالاب بااهمیت بین‌المللی شناسایی شده است که از بین آن‌ها تاکنون 33 تالاب در قالب 22 عنوان، با مساحت کل 1,481,147 هکتار، به کنوانسیون تالاب‌ها و پرندگان آبزی (کنوانسیون رامسر) معرفی شده و مشمول مقررات این کنوانسیون گردیده‌اند.

دریافت مشاوره تخصصی رایگان