زنبق، شقایق، دیو آسیاب یا هیچ؟
نا آگاهی یا خود خواهی؟
در فصل بهار و تابستان سفر به پارک ملی لار که یکی از مقاصد گردشگری نزدیک به تهران برای طبیعت دوستان است افزایش چشمگیری پیدا میکند، این اتفاق به دلیل سر سبز بودن و وجود گل‌های زیبا و مراتع و دشت‌های مسخ کننده اش است، ولی فراوان دیده میشود افرادی که با خودروهای سواری و یا با ماشین دو دیفرانسیل و حتی گاها پیاده به این منطقه سفر می‌کنند، با برپایی کمپ، روشن کردن آتش غیر اصولی و با بی توجهی به نظافت محیط اطراف چنان غیر مسئولانه بر این دشت‌های زیبا می‌تازند و آنچنان با شوق بر روی مراتع و پوشش گیاهی دشت لار به خوشگذرانی مشغول می‌شوند که گویی ذره‌ای از فرهنگ حفاظت از طبیعت برخوردار نیستند و یا اصلا به گوششان نخورده است.
گونه‌های گیاهی پارک ملی لار از لحاظ تنوع گیاهان از اهمیت بالایی برخوردارند که مهم‌ترین آن زنبق دماوندی گونه اندمیک دماوند و ایران است، البته گونه در معرض خطر انقراض!
با از بین رفتن گونه‌های گیاهان زیبایی، لطافت و شادابی منطقه لار رخت بر می‌بندد، تصور کنید به دشت لار بروید و دیگر آن سر سبزی، زنبق‌های دماوندی، طراوت دشت‌ها و زیبایی رودخانه‌ها را نبینید، سوال اینجاست:
آیا برای هیچ، انگیزه‌ای جهت سفر به لار میماند؟
از سویی تنها گیاهان نیستند که آسیب می‌بینند، همه چیز نابود میشود، وقتی پیکر سخت و خشن یک خودرو بر بالای دریاچه زیبا و فیروزه‌ای دیو آسیاب دیده میشود، بسان خنجری بد قواره میماند که به خراشیدن و دریدن صدها و هزاران سال زحمتی می‌باشد که طبیعت کشیده است و با فرو کردن این نیشتر خطرناک جان لار را می‌گیرد.
این تصاویر زیبا هوش از سر هر بیننده‌ای می‌برد حیف نیست با بی‌توجهی، آیندگان را از دیدن این مناظر زیبا محروم کنیم!
دریافت مشاوره تخصصی رایگان