فسیل شدن موجودات زنده

شرایطی که می‌تواند منجر به تشکیل فسیل گردد، عبارتند از:

1- وجود اندام‌های سخت (اسکلت) یا صدف در موجود.
2- مدفون شدن در رسوبات و پوشش کامل آن تا زمان فسیل شدن.
3- فعالیت باکتری‌ها که منجر به ازبین رفتن قسمت‌ها و اندام‌های آلی جانور می‌گردد.
4- فعل و انفعالات شیمیایی و جانشینی مواد و عناصر در اسکلت یا صدف.

بدیهی است که بافت‌های زنده موجودات که ملکول‌های مواد آلی دارند توسط باکتری‌ها تجزیه و فاسد می‌گردند، ولی چنانچه در شرایط محافظت کامل، مثلاً در توده‌های یخ، گل‌های نرم، صمغ‌ها و خاکسترهای آتشفشان قرار گیرند، احتمال فسیل شدن کامل آن‌ها وجود دارد ولی قسمت‌های سخت جانور با مقاومتی که دارند بیشتر به حالت فسیل در می‌آیند.

نیروهای فشاری و تراکمی رسوبات، گاه باعث می‌گردد که اسکلت موجودات از شکل اصلی خارج شود. مثلاً فسیل‌های موجود در شیل‌هایی که نیروهای فشاری را تحمل کرده اند اغلب پهن هستند. امکان دارد اسکلت یا صدف توسط کانی‌هایی غیر از جنس خود آنها جانشین شود مثلاً در اغلب صدف‌های آمونیت مشاهده می‌شود که کاملاً از کانی پیریت تشکیل شده‌اند که این یک پدیده جانشینی را بیان می‌کند. گاه از صدف، قالبی باقی می‌ماند که بر اثر حل شدن اسکلت یا صدف است و جای آن بر روی رسوبات باقی مانده‌است.

دریافت مشاوره تخصصی رایگان