خانواده خفاش های میوه خوار FAMILY PTEROPODIDAE

خانواده خفاش های میوه خوار

خفاش‌های میوه‌خوار جثه‌ای بزرگ، پوزه‌ای دراز و چشم‌هایی درشت دارند. بزرگ‌ترین خفاش‌های دنیا در این خانواده قرار دارند. این خفاش‌ها را می‌توان رابط بین دنیای قدیم با دنیای جدید دانست. در برخی از این خفاش‌ها فاصله دو نوک بال گاهی به 170 سانتی‌متر می‌رسد.

از خانواده خفاش‌های میوه‌خوار در ایران تا کنون 1 گونه شناسایی شده است:

راسته خفاش‌ها

زیر راسته خفاش‌های بزرگ

خانواده خفاش‌ میوه‌خوار

- گونه خفاش میوه‌خوار مصری

طبقه بندی خانواده خفاش های میوه خوار

دریافت مشاوره تخصصی رایگان

مطالب مرتبط

گونه خفاش سروتین هندی Indian Serotine

گونه خفاش سروتین هندی در ایران خفاشی بسیار کمیاب است (از خفاش‌های کمیاب ایران) که تنها 2 بار از 2 نقطه نزدیک با فاصله 100 کیلومتر از هم در استان هرمزگان گزارش شده است. گونه خفاش سروتین هندی احتمالا طعمه‌هایش را هنگام پرواز در هوا شکار می‌کند یا از روی زمین برمی‌دارد.

گونه خفاش سروتین آگنف Ognev’s Serotine

گونه خفاش سروتین آگنف از جمله خفاش‌هایی با جثه متوسط است که طعمه‌اش را هنگام پرواز شکار می‌کند. درباره بوم‌شناسی تغذیه آن اطلاعات چندانی در دست نیست. بررسی تعداد کمی نمونه سرگین نشان داده که در ایران عمدتا از قاب‌بالان (سوسک‌های چنگی و سوسک‌های تقه‌زن)، نازک‌بالان (مورچه‌ها و وسپ‌های کژدمی) و ناجوربالان تغذیه می‌کند، هرچند ممکن است این چیزی جز ترجیح فصلی نباشد. در اوایل خرداد 2 نوزاد به دنیا می‌آورد. گونه خفاش سروتین آگنف خفاشی کمیاب است (از خفاش‌های کمیاب ایران) که در شمال ایران از 2 استان با فاصله زیاد از هم گزارش شده است.

گونه خفاش سروتین شمالی Northern Bat

گونه خفاش سروتین شمالی شباهت زیادی به خفاش سروتین دارد ولی جثه آن کوچک‌تر است. گوشک کوچک و به اندازه یک سوم طول گوش است. موهای پشت قهوه‌ای تیره با جلای طلایی و موهای زیر شکم زرد و روشن است. رنگ موهای تیره پشت گردن کاملاً از رنگ روشن زیر گلو متمایز است. در ایران گونه خفاش سروتین شمالی بسیار نادر است (از خفاش‌های کمیاب ایران) که تنها در 2 نقطه با فاصله 20 کیلومتر از هم در استان مازندران در سال‌های 1341 و 1385 ثبت شده است. این جنوبی‌ترین حد پراکندگی جهانی این گونه است.

گونه خفاش سروتین آناتولی Anatolian Serotine

گونه خفاش سروتین آناتولی در فهرست سرخ IUCN به عنوان زیرگونه‌هایی از E. bottae در طبقه کمترین نگرانی (LC) قرار دارد. از خفاش‌های نسبتا کمیاب با پراکندگی گسترده است و هیچ خطر مهمی آن را تهدید نمی‌کند. ممکن است مرمت آثار باستانی آن را تهدید کند. این خفاش در ایران چندان فراوان نیست و تاکنون از استان‌های کرمانشاه، لرستان، کهگیلویه و بویراحمد، خوزستان،فارس و کرمان گزارش شده است.

گونه خفاش مایوتیس هیرکانی Hyrcanian Myotis

گونه خفاش مایوتیس هیرکانی تنها گونه خفاش بومزاد ایران است. تنها رکورد این گونه یک نر بالغ است که در استان گلستان به تور افتاد. با این حال، با توجه به شرایط بوم‌شناختی مکانی که این نمونه در آن به دست آمد، حضور این گونه را در سرتاسر منطقه جنگل‌های مختلط (سوزنی‌برگ و پهن‌برگ) استان‌های گلستان، مازندران و گیلان می‌توان انتظار داشت. این خفاش کوچک جثه، طعمه‌هایش را هنگام پرواز نزدیک شاخ و برگ شکار می‌کند یا از روی سطوح برمی‌دارد.

گونه خفاش گوش بلند کوهستانی Mountain Long-eared Bat

درباره بوم‌شناسی این گونه تازه توصیف شده اطلاعات چندانی وجود ندارد. راهبرد خوراک‌جویی آن مانند گونه‌های دیگر این جنس برداشتن طعمه از روی شاخ و برگ و شکار در زیستگاه‌های شلوغ است. تقریبا فقط از پولک‌بالان تغذیه می‌کند اما دوبالان، قاب‌بالان و بال‌توری‌ها را نیز مصرف می‌کند. گاهی تنها با گوش دادن به صدای طعمه شکار می‌کند. کلنی‌های زایمان تا 30 ماده را در خود جای می‌دهند. نرهای بالغ کمتر در این کلنی‌ها یافت می‌شوند. در حدود خرداد ماه 1 نوزاد به دنیا می‌آورد. در مجموع گونه‌ای کمیاب به نظر می‌رسد و پراکندگی نقطه‌ای و ناپیوسته دارد. با اینکه از خفاش‌های کمیاب است، در ایران تاکنون از استان‌های تهران، سمنان، مرکزی، همدان، زنجان، اردبیل، آذربایجان غربی، چهارمحال و بختیاری و احتمالا سیستان و بلوچستان گزارش شده است.

گونه خفاش گوش بلند قهوه‌ای Brown Long-eared Bat

گونه خفاش گوش بلند قهوه‌ای گونه‌ای فراوان با پراکندگی وسیع است و خطر مهمی تهدیدش نمی‌کند. از این رو در فهرست سرخ IUCN در طبقه کمترین نگرانی (LC) قرار دارد. مهمترین عامل تهدید آن: نابودی جنگل‌های پهن‌برگ و مخصوصا درختان کهنسال و همچنین تخریب خوابگاه‌های آن است. در بیشتر کشورهای واقع در گستره پراکندگی‌اش بر اساس قوانین ملی و بین‌المللی حمایت شده است.

گونه خفاش بیابانی آسیای میانه Central Asian Desert Bat

گونه خفاش بیابانی آسیای میانه در مناطق خشک و نیمه‌خشک آسیای میانه، شمال شرق ایران، افغانستان و پاکستان زندگی می‌کند. به خوبی با اقلیم‌های خشک سازش یافته است. در کوهستان‌های استپی یا بیابان‌های مرتفع به سر می‌برد. در شکاف سنگ‌ها یا گاهی در ساختمان‌های انسانی می‌خوابد. تا ارتفاع 2,400 متر از سطح دریا گزارش شده است. در ایران چندان فراوان نیست و تا کنون تنها از گوشه شمال شرقی کشور در استان خراسان رضوی گزارش شده است.

گونه خفاش گوش پهن اروپایی Western Barbastelle

گونه خفاش گوش پهن اروپایی غروب‌ها زود از خوابگاه خارج می‌شود. در پرواز بسیار چابک است و معمولا سریع و نزدیک به گیاهان حرکت می‌کند. با فاصله کمی بالای تاج درختان، با شیرجه‌های سریع و همچنین زیر تاج پوشش یا در امتداد حاشیه پوشش‌های گیاهی شکار می‌کند. ظاهرا در ایران بسیار کمیاب است و در حاشیه گستره پراکندگی گونه به سر می‌برد. تاکنون تنها از استان‌های گلستان و اردبیل گزارش شده و از خفاش‌های کمیاب ایران است، اما احتمال حضور آن در سرتاسر جنگل‌های هیرکانی می‌رود. در فهرست سرخ IUCN در طبقه نزدیک به تهدید (NT) قرار دارد. مهمترین عوامل تهدید آن عبارتند از: نابودی جنگل‌های قدیمی و جنگل‌کاری، تخریب یا نوسازی ساختمان‌های قدیمی و مزاحمت در محل خوابگاه. در بیشتر کشورهای واقع در گستره پراکندگی‌اش بر اساس قوانین ملی و بین‌المللی حفاظت می‌شود.

گونه خفاش مایوتیس شائوب Schaubs Myotis

گونه خفاش مایوتیس شائوب در چشم‌اندازهای کوهستانی خشک و نیمه‌خشک حوضه رود ارس یافت می‌شود. گونه خفاش شاوب به علت کمبود اطلاعات درباره گستره پراکندگی، وضعیت، نیازهای بوم‌شناختی و عوامل تهدید، در فهرست سرخ IUCN در طبقه کمبود اطلاعات (DD) قرار دارد (در فهرست سال 2,000 در طبقه در خطر انقراض (EN) قرار گرفته بود). گونه خفاش شائوب، از خفاش‌های کمیاب ایران است و تقریبا هیچ اطلاعاتی درباره فراوانی و پویایی جمعیت آن وجود ندارد.