گونه خفاش گوش پهن آسیایی Eastern Barbastelle
نام فارسی: خفاش گوش پهن آسیایی
نام علمی: Barbastella darjelingensis
نام انگلیسی: Eastern Barbastelle
ویژگیهای ظاهری گونه خفاش گوش پهن آسیایی
طول سر و بدن 50 این خفاش تا 60 میلیمتر، طول ساعد 38 تا 45 میلیمتر، طول دم 48 تا 55 میلیمتر و وزن 7 تا 13 گرم است. به لحاظ ریختی بسیار شبیه به B.barbastellus اما در اندازههای بدنی و جمجمهای اندکی بزرگتر از آن است و استخوان پوزهاش نسبتا بلندتر و عریضتر است. طول شست بدون ناخن بیشتر از 5.6 میلیمتر و طول ردیف دندانی آرواره بالا بیشتر از 4.7 میلیمتر است. گوشها نسبتا بلندتر و باریکتر هستند و اثری از لوب کوچک روی لبه خارجی آنها دیده نمیشود. بن موها در پشت قهوهای تیره متمایل به سیاه و نوک آنها زرد نخودی است. سطح شکمی در مجموع روشنتر است. بن موها تیره متمایل به سیاه و نوک آنها متمایل به سفید یا زرد است. رنگبندی آن متغیر است اما در مجموع در سطح شکمی روشنتر از گونه اروپایی و در سطح پشتی حالت برفکی آن شدیدتر است. رنگ پردهها نیز روشنتر است.
ویژگیهای زیستی گونه خفاش گوش پهن آسیایی
گونه خفاش گوش پهن آسیایی در اوایل غروب در ارتفاع پایین شروع به پرواز میکند. پرواز بدون صدا، با سرعت متوسط و با بالزدنهای زیاد توام است، به صورت انفرادی یا به تعداد کم دیده میشوند، زیاد به سرما حساس نیست ولی در زمستانها معمولاً در دهانه شکافها به خواب زمستانی فرو میرود. در مواقع استراحت نیز به داخل شکافها میرود و کمتر از سقف آویزان میشود.
تغذیه خفاش گوش پهن آسیایی: همچون سایر اعضای تبار Plecotini متخصص شکار بیدهاست اما احتمالا از نازکبالان (مورچههای بالدار) نیز به میزان بسیار کمتر مصرف میکند. مهمترین راهبرد خوراکجویی آن تعقیب و شکار در هوا است و کمتر پیش میآید که طعمه را از روی سطح بردارد.
تولید مثل خفاش گوش پهن آسیایی: اغلب تنها یا به تعداد کم یافت میشود. کلنیهای بزرگ تشکیل نمیدهد. با 3 تا 8 ماده کلنی زایمان تشکیل میدهد. نرها و مادهها جدا از هم زندگی میکنند. معمولا مهاجرت نمیکند و در همان محل تابستانگذرانی به خواب زمستانی میرود.
دریافت مشاوره دوره راهنمایان طبیعتگردی
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی گونه خفاش گوش پهن آسیایی در ایران
گونه خفاش گوش پهن آسیایی (از خفاشهای ایران) در ارتفاع متوسط تا زیاد در جنگلهای معتدل مرطوب، جنگلهای خشک مخروط داران، استپهای خشک و مناطق نیمهبیابانی زندگی میکند. در غارها، تونلها، شکافها، ساختمانهای قدیمی و بناهای تاریخی، معادن متروک و سوراخ درختان میخوابد و ممکن است زیر پوست درخت نیز یافت شود. تا ارتفاع 2,500 متر از سطح دریا گزارش شده است. در ایران کمیاب است و تاکنون به تعداد کم تنها از استانهای خراسان رضوی، مرکزی، تهران، سمنان و لرستان گزارش شده است.
پراکنش جهانی گونه خفاش گوش پهن آسیایی
پراکندگی این گونه از خفاشها در دنیا در آسیا و شمال آفریقاست.
وضعیت حفاظتی گونه خفاش گوش پهن آسیایی
گونه خفاش گوش پهن آسیایی با این نام در فهرست سرخ IUCN ارزیابی نشده اما به عنوان بخشی از گونه B.leucomelas در طبقه کمترین نگرانی (LC) قرار گرفته است. با وجود کمیاب بودن، پراکندگی گستردهای دارد و بعید است با چنان سرعتی کاهش یابد که برای گنجاندن آن در گروهی تهدید شدهتر کافی باشد. عادات غذایی تخصصی این گونه آن را آسیبپذیر میسازد. مهمترین عوامل تهدیدکننده آن عبارتند از: جنگلتراشی و تخریب و مزاحمت در غارها و ساختمانهای قدیمی.
طبقه بندی گونه خفاش گوش پهن آسیایی
سایر اعضای خانواده خفاشها را بشناسیم
زیر راسته خفاشهای کوچک
- گونه خفاش مایوتیس بکشتاین
- گونه خفاش مایوتیس شائوب
- گونه خفاش مایوتیس گوش موشی کوچک
- گونه خفاش مایوتیس انگشت دراز
- گونه خفاش مایوتیس سبیلدار
- گونه خفاش مایوتیس ناتر
- گونه خفاش مایوتیس گوش بریده (خفاش حنایی)
- گونه خفاش مایوتیس هیرکانی
- گونه خفاش پی پیسترل کوچک (کوتوله)
- گونه خفاش پی پیسترل (خفاش لب کوتاه)
- گونه خفاش پی پیسترل کول (خفاش بال سفید)
- گونه خفاش پی پیسترل ساوی (خفاش دو رنگ)
- گونه خفاش پی پیسترل عربی
- گونه خفاش جنگلی معمولی (خفاش نکتیول)
- گونه خفاش جنگلی بزرگ
- گونه خفاش جنگلی کوچک
- گونه خفاش سروتین شمالی
- گونه خفاش سروتین بوبرینسکی (خفاش قرهقوم)
- گونه خفاش سروتین هندی
- گونه خفاش سروتین
- گونه خفاش سروتین بتا (خفاش زرد)
- گونه خفاش سروتین آگنف
- گونه خفاش سروتین آناتولی
- گونه خفاش سروتین سندی
- گونه خفاش برفکی
- گونه خفاش گوش پهن آسیایی
- گونه خفاش گوش بلند کوهستانی
- گونه خفاش گوش بلند آسیای میانه
- گونه خفاش گوش بلند قهوهای
- گونه خفاش گوش پهن اروپایی
- گونه خفاش بیابانی
- گونه خفاش بیابانی آسیای میانه
External Features: HB 50-60 mm, FA 38-45 mm, T 48-55 mm and W 7-13 gr. Morphologically very similar to B.barbastellus, but slightly larger in body and skull size. The rostrum is relatively much longer and wider. The thumb length without claw is more than 5.6 mm and the upper toothrow (CM3) is longer than 4.7 mm. The ears are relatively longer and narrower, and the lobule on posterior margin of the pinna is absent. Dorsal fur with hairs that are dark blackish brown at the bases and yellowish buff at the tips. Ventral fur generally paler with hairs being blackish dark at the base and whitish or yellowish color at tips. The coloration is variable, however with more intensive pale tipping of dorsal hairs and overall lighter ventral pelage than in western species. The membranes are also paler.
Biological Features: Flight slow and maneuverable at low height. A specialist moth hunter, like other members of tribe Plecotini, but also probably consumes Hymenoptera (winged ants) in lesser proportion. The most important foraging strategy is aerial hawking, rather than surface gleaning. Often found solitary or in low numbers. Most colonies are relatively small. Forms nursery colonies with 3-8 females. Females and males normally live separately. Usually a sedentary species that winter and summer in the same place.
Habitat, Distribution and Abundance: Found in in mid- to high elevations in humid temperate forest, dry conifer forest, xeric steppes and semideserts. Roost in caves, tunnels, crevices, old buildings, mines, tree hollows, and can be found beneath tree bark. Occurs up to 2,500 m., a.s.l. A rare species in Iran, recorded in few numbers from Khorasan Razavi, Markazi, Tehran, Semnan and Lorestan provinces.
Conservation Status: Not evaluated in IUCN Red List of threatened species, but as a part of B.leucomelas listed as “Least Concern” (LC). Although it seems to be rare, it is very widespread and is unlikely to be declining fast enough to qualify for listing in a more threatened category. The species specialization in foraging habits makes it vulnerable. The major threats include deforestation and damage and disturbance to caves and old buildings.