گونه خفاش زرد Botta's Serotine
نام فارسی: خفاش زرد (خفاش سروتین بتا)
نام علمی: Eptesicus bottae
نام انگلیسی: Botta's Serotine
ویژگی‌های ظاهری گونه خفاش زرد
طول سر و بدن 56 خفاش سروتین بتا تا 67 میلی‌متر، طول ساعد 41 تا 46 میلی‌متر، طول دم 44 تا 54 میلی‌متر و وزن 9 تا 16 گرم است. خفاشی با جثه متوسط که از E.anatolicus کوچک‌تر است. رنگ قسمت‌های برهنه و گوش‌ها قهوه‌ای تیره است. چشم‌ها به نسبت درشت‌تر از E.serotinus هستند. موها در پشت بدن نرم و بلند و 3 رنگ هستند. نوک موها قهوه‌ای زنگاری، در وسط نخودی و بن آنها قهوه‌ای است. موهای سطح شکمی 2 رنگ هستند. نوک موها سفید چرک تا شیری و بن آنها قهوه‌ای است. خط تمایز میان دو سطح در امتداد گردن محو است. انتهای دم 3 تا 4 میلی‌متر از پرده میان‌رانی بیرون می‌زند. طول کف پا کمتر از نصف طول ساق پا است. ارتفاع نسبی جعبه مغزی کمتر از E.anatolicus است و ستیغ سهمی نیز به آن اندازه رشد یافته نیست. طول ردیف دندانی آرواره بالا کمتر از 6.4 میلی‌متر است.
ویژگی‌های زیستی گونه خفاش زرد
گونه خفاش زرد دیرهنگام و اندکی پس از غروب از خوابگاه خارج می‌شود. پرواز آن قوی و در ارتفاع بالا انجام می‌شود و هنگام پرواز بسیار پرسر و صدا است و جیغ‌های قابل شنیدن می‌کشد. با اقلیم بیابانی سازش یافته و در خوابگاه با گونه‌های دیگری نظیر خفاش بیابانی، خفاش نعل اسبی بلاسیوس، پی پیسترل بال سفید، پی پیسترل ساوی و خفاش دم آزاد اروپایی شریک می‌شود.
تغذیه خفاش سروتین بتا: طعمه‌هایش را در هوا می‌گیرد. در تغذیه فرصت‌طلب و انعطاف‌پذیر است و در رژیم غذایی آن در مناطق مختلف تغییرات زیادی دیده می‌شود. بررسی تعدادی نمونه سرگیناین خفاش از ایران نشان داد که عمدتا از بقایای مورچه‌ها و به میزان کمتر از سوسک‌های زمینی تشکیل شده‌اند. بقایای آن در ریمه گونه‌های مختلف جغد پیدا شده است.
تولید مثل خفاش سروتین بتا: معمولا کلنی‌های بزرگ تشکیل نمی‌دهد و اغلب تنها یا در گروه‌های کوچک یافت می‌شود. کلنی‌های زایمان از 15 تا 25 ماده تشکیل می‌شود. اواخر فروردین 2 نوزاد به دنیا می‌آورد. معمولا از اوایل اردیبهشت تا اوایل خرداد 2 نوزاد به دنیا می‌آورد.
دریافت مشاوره تخصصی رایگان
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی گونه خفاش زرد در ایران
گونه خفاش سروتین بتا ساکن زیستگاه‌های بیابانی قاره‌ای در مجاورت حوضه دشت لوت است. حضور آن در جنوب شرقی ایران شرقی‌ترین حد گستره پراکندگی جهانی گونه است، اما در ایران احتمال حضور آن در دشت‌های خشک و کم‌ارتفاع استان‌های خوزستان و ایلام نیز وجود دارد. خفاشی شکاف‌زی است و عمدتا در پناهگاه‌های مصنوعی می‌خوابد. نرها به تنهایی در شیارها و سوراخ‌های دیوارها و سقف‌های سنگی و کاهگلی خانه‌ها و ویرانه‌ها و همچنین شکاف‌های طبیعی میان سنگ‌ها و پناهگاه‌های غارمانند می‌خوابند. بر فراز کشت‌زارها، باغ‌ها، نخلستان‌ها در حاشیه بیابان و نزدیک نهرها خوراک‌جویی می‌کند. از سطح دریا تا ارتفاع 2,250 متر مشاهده شده است. در ایران گونه‌ای بسیار کمیاب است و تنها در 2 نقطه در استان‌های کرمان و سیستان و بلوچستان ثبت شده است.
پراکنش جهانی گونه خفاش زرد
پراکندگی گونه خفاش سوتین بتا در دنیا در اروپا، غرب آسیا و مصر است.
وضعیت حفاظتی گونه خفاش زرد
گونه خفاش زرد، گونه‌ای با گستره پراکندگی نسبتا وسیع که دست‌کم در بخش‌هایی از آن فراوان است. هیچ عامل مهمی آن را تهدید نمی‌کند. از این رو در فهرست سرخ IUCN در طبقه کمترین نگرانی (LC) قرار دارد.
طبقه بندی گونه خفاش زرد
سایر اعضای خانواده خفاش‌ها را بشناسیم
زیر راسته خفاش‌های کوچک
- گونه خفاش مایوتیس بکشتاین
- گونه خفاش مایوتیس شائوب
- گونه خفاش مایوتیس گوش موشی کوچک
- گونه خفاش مایوتیس انگشت دراز
- گونه خفاش مایوتیس سبیل‌دار
- گونه خفاش مایوتیس ناتر
- گونه خفاش مایوتیس گوش بریده (خفاش حنایی)
- گونه خفاش مایوتیس هیرکانی
- گونه خفاش پی پیسترل کوچک (کوتوله)
- گونه خفاش پی پیسترل (خفاش لب کوتاه)
- گونه خفاش پی پیسترل کول (خفاش بال سفید)
- گونه خفاش پی پیسترل ساوی (خفاش دو رنگ)
- گونه خفاش پی پیسترل عربی
- گونه خفاش جنگلی معمولی (خفاش نکتیول)
- گونه خفاش جنگلی بزرگ
- گونه خفاش جنگلی کوچک
- گونه خفاش سروتین شمالی
- گونه خفاش سروتین بوبرینسکی (خفاش قره‌قوم)
- گونه خفاش سروتین هندی
- گونه خفاش سروتین
- گونه خفاش سروتین بتا (خفاش زرد)
- گونه خفاش سروتین آگنف
- گونه خفاش سروتین آناتولی
- گونه خفاش سروتین سندی
- گونه خفاش برفکی
- گونه خفاش گوش پهن آسیایی
- گونه خفاش گوش بلند کوهستانی
- گونه خفاش گوش بلند آسیای میانه
- گونه خفاش گوش بلند قهوه‌ای
- گونه خفاش گوش پهن اروپایی
- گونه خفاش بیابانی
- گونه خفاش بیابانی آسیای میانه
External Features: HB 56-67 mm, FA 41-46 mm, T 44-54 mm and W 9-16 gr. A medium-sized serotine, smaller than E.anatolicus. Naked parts, including ears, are dark brown. The eyes proportionately larger than in E.serotinus. Dorsal fur long and silky, with tricolored hairs; rusty brown tips, beige medial parts, and brown bases. Ventral hairs are bicolored; greyish-white to creamy tips and brown bases. The line of demarcation along the neck, is rather indistinct. The tip of the tail protrudes 3-4 mm from the interfemoral membrane. The foot is less than half as long as the tibia. The braincase is lower and the sagittal crest is less developed than in E.anatolicus. Upper tooth-row (CM3) less than 6.4 mm.
Biological Features: Appears late, some time after dusk. The flight is rather high and strong, often accompanied by audible squeaks. Forages with a slow hawking strategy. It is an opportunistic flexible feeder with high local variation in its diet. Analysis of fecal pellets from Iran showed a diet consisted predominantly of ants followed by ground beetles. Apparently never forms large colonies but occurs alone or in groups of few individuals. Nursery colonies consist of 15-25 females. Two young are born around mid-April. A desert-adapted bat, shares roost with other species such as Otonycteris, Rhinolophus blasii, Pipistrellus kuhlii, Hypsugo savii, and Tadarida teniotis. Usually two young are born from the end of April to late May. Its remains are found in the pellet of various owl species.
Habitat, Distribution and Abundance: Inhabits continental desert habitats adjacent to Dasht-e Lut basin. Its presence in south-eastern Iran is the easternmost extension of the whole distribution range of the species, however its occurrence in the low arid plains of Khuzestan and Ilam provinces is well possible. A crevice-dwelling species, predominantly roost in artificial shelters. Males roost solitarily in fissures and holes in mud and stone walls and ceilings of houses and ruins., as well as natural rock crevices and small cave-like shelters. Forages over farmland, gardens and palm groves on desert edge near streams. Occur from sea level up to 2,250 m., a.s.l. A very rare species in Iran, recorded only from Kerman and Sistan and Baluchestan provinces.
Conservation Status: A widespread species that is locally common in at least part of the range. No major threats are known. Hence listed as “Least Concern” (LC) in IUCN Red List of threatened species. Can be disturbed by tourists in ancient ruins.