گونه خفاش مایوتیس انگشت دراز Long-fingered Myotis
نام فارسی: خفاش مایوتیس انگشت دراز
نام علمی: Myotis capaccinii
نام انگلیسی: Long-fingered Myotis
ویژگی‌های ظاهری گونه خفاش مایوتیس انگشت دراز
طول سر و بدن 42 تا 57 میلی‌متر، طول ساعد 38 تا 44 میلی‌متر، طول دم 35 تا 47 میلی‌متر و وزن 7 تا 10 گرم است. خفاشی با جثه متوسط و پاهای بزرگ و قوی و پوشیده از موهای زبر است. سوراخ‌های بینی برجستگی محسوس دارند. رنگ پرده‌های بال و موهای سطح پشتی بدن خاکستری و موهای سطح شکمی خاکستری روشن یا سفید است. افراد نابالغ اندکی خاکستری‌تر هستند. رنگ صورت قهوه‌ای مایل به قرمز، گوش‌ها و پرده‌ها خاکستری. طول گوش‌ها متوسط است و به 14 تا 17 میلی‌متر می‌رسد. گوشک نیزه‌ای و اندکی S شکل و بلندی آن تا نصف طول گوش است. پرده‌های بال در بالای قوزک به ساق پا متصل می‌شود و درنتیجه کف پا آزاد است. سطح پشتی و شکمی پرده میان‌رانی تقریبا تا وسط پوشیده از کرک است. مهمیز مستقیم است و تا یک‌سوم پرده میان‌رانی امتداد می‌یابد.
ویژگی‌های زیستی گونه خفاش مایوتیس انگشت دراز
گونه خفاش انگشت دراز پرواز شکار سریع و چابک و معمولا در دایره‌های بزرگ با ارتفاع 10 تا 25 سانتی‌متر بالاتر از سطح آب انجام می‌شود. بین خوابگاه‌های تابستانی و زمستانی‌اش در فاصله‌های کوتاه یا متوسط مهاجرت می‌کند.
تغذیه خفاش انگشت دراز: طعمه‌ها با پا یا با انتهای پرده دم از سطح آب صید می‌شوند، اما حشرات را هنگام پرواز در هوا نیز می‌گیرد. عمدتا از دوبالان (پشه‌کوره‌ها و پشه‌ها) و موبالان و در درجه بعد از نیم‌بالان (ساس‌های آبی)، پولک‌بالان و نازک‌بالان تغذیه می‌کند. دست‌کم تا حدی ماهی‌خوار است و کپورهای دندان‌داری همچون ماهی پشه‌خوار از جنس Gambusia را صید می‌کند.
تولید مثل خفاش انگشت دراز: کلنی‌های دایمی با خوشه‌های متراکم تشکیل می‌دهد که اغلب با سایر خفاش‌های غارزی مشترک است. زایشگاه‌های آن با 30 تا 500 فرد ماده در غارها تشکیل می‌شود اما در ایران اغلب به تعداد بسیار کمتر دیده می‌شود. معمولا از نیمه اردیبهشت تا نیمه خرداد 1 نوزاد به دنیا می‌آورد.
دریافت مشاوره تخصصی رایگان
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی گونه خفاش مایوتیس انگشت دراز در ایران
گونه خفاش انگشت دراز بر فراز تالاب‌ها و آبراهه‌ها (شامل آبگیرهای مصنوعی نظیر کانال‌ها و آب‌بندها) و همچنین گاهی در دریای آزاد خوراک‌جویی می‌کند. بخشی از اوقات شکارش را در جنگل‌ها، بیشه‌ها و بوته‌زارها سپری می‌کند. عموما در غارهای طبیعی یا پناهگاه‌های زیرزمینی انسان ساخت و غارمانند که به آبگیرها نزدیک باشند می‌خوابد. از سطح دریا تا ارتفاع 900 متر و در ایران تا ارتفاع 1,200 متر مشاهده شده است. در ایران که در شرقی‌ترین حد گستره پراکندگی جهانی آن قرار دارد بسیار کمیاب است و تاکنون تنها از استان‌های زنجان، کرمانشاه، فارس و خوزستان گزارش شده است.
پراکنش جهانی گونه خفاش مایوتیس انگشت دراز
پراکندگی خفاش انگشت دراز در دنیا در اروپا، آفریقای شمالی و آسیاست.
وضعیت حفاظتی گونه خفاش انگشت دراز
گونه خفاش انگشت دراز زیستگاه‌های خاصی را اشغال می‌کند و تمرکز جمعیت آن در زمستان موجب آسیب‌پذیری در برابر مزاحمت‌های انسانی می‌شود. جمعیت آن در گذشته کاهش چشمگیری یافته و انتظار می‌رود که این کاهش در آینده نیز ادامه یابد. از این رو در فهرست سرخ IUCN در طبقه آسیب‌پذیر (VU) قرار دارد. مهمترین عواملی که آن را تهدید می‌کنند عبارتند از: آلودگی آب، سدسازی و مزاحمت‌های انسانی در محل خوابگاه از طریق گردشگری، آتش‌سوزی عمدی و خرابکاری. در بیشتر کشورهای واقع در گستره پراکندگی‌اش بر اساس قوانین ملی و بین‌المللی حفاظت شده است. حفاظت از کلنی‌های آن و بهبود کیفیت آب ضروری است.
طبقه بندی گونه خفاش مایوتیس انگشت دراز
سایر اعضای خانواده خفاش‌ها را بشناسیم
زیر راسته خفاش‌های کوچک
- گونه خفاش مایوتیس بکشتاین
- گونه خفاش مایوتیس شائوب
- گونه خفاش مایوتیس گوش موشی کوچک
- گونه خفاش مایوتیس انگشت دراز
- گونه خفاش مایوتیس سبیل‌دار
- گونه خفاش مایوتیس ناتر
- گونه خفاش مایوتیس گوش بریده (خفاش حنایی)
- گونه خفاش مایوتیس هیرکانی
- گونه خفاش پی پیسترل کوچک (کوتوله)
- گونه خفاش پی پیسترل (خفاش لب کوتاه)
- گونه خفاش پی پیسترل کول (خفاش بال سفید)
- گونه خفاش پی پیسترل ساوی (خفاش دو رنگ)
- گونه خفاش پی پیسترل عربی
- گونه خفاش جنگلی معمولی (خفاش نکتیول)
- گونه خفاش جنگلی بزرگ
- گونه خفاش جنگلی کوچک
- گونه خفاش سروتین شمالی
- گونه خفاش سروتین بوبرینسکی (خفاش قره‌قوم)
- گونه خفاش سروتین هندی
- گونه خفاش سروتین
- گونه خفاش سروتین بتا (خفاش زرد)
- گونه خفاش سروتین آگنف
- گونه خفاش سروتین آناتولی
- گونه خفاش سروتین سندی
- گونه خفاش برفکی
- گونه خفاش گوش پهن آسیایی
- گونه خفاش گوش بلند کوهستانی
- گونه خفاش گوش بلند آسیای میانه
- گونه خفاش گوش بلند قهوه‌ای
- گونه خفاش گوش پهن اروپایی
- گونه خفاش بیابانی
- گونه خفاش بیابانی آسیای میانه
External Features: HB 42-57 mm, FA 38-44 mm, T 35-47 mm and W 7-10 gr. A medium-sized Myotis with noticeably large and strong feet with long bristles. Nostrils markedly protrude forward. Dorsal fur and wing membrane are grey and ventral fur is light grey or white. The young are inconspicuously grey coloured. Face reddish brown, ears and membranes grey. Ears are medium in length (14-17 mm). Tragus lanceolate and slightly S-shaped, reaching about half the height of the ear. Wing membrane attached to tibia above ankle, leaving the feet free. Dorsal and ventral sides of interfemoral membrane, covered with downy hair to about centre. Calcar straight, extending to one third of the interfemoral membrane.
Biological Features: Fast and agile hunting flight, usually in large circles above water at 10-25 cm height. Preys are taken from the water surface with the feet or the end of the tail membrane (trawling), but also capture insects in flight. Feeds mainly on Diptera (Chironomidae and Culicidae) and Trichoptera (caddis flies), followed by Hemiptera (water boatmen), Lepidoptera and Hymenoptera. At least partly piscivorous and preys on Tooth Carps (Cyprinodontidae) like Mosquito Fish (Gambusia sp.). Forms all year round colonies with dense clusters, often mixed with other cave-dwelling bats. Maternity colonies of 30- 500 females forms in caves, but is seen in very lower numbers in Iran. Usually one young is born in May or later. Short- to middle-range migrant between summer and winter roosts.
Habitat, Distribution and Abundance: Forages over wetlands and waterways (including artificial water bodies, such as canals and reservoirs), sometimes also over open sea. Spend part of its hunting time in forests, bushes and scrubs. Generally roosts in natural caves or artificial cave-like underground shelters, not far from water bodies. It occurs from sea level to 900., m a.s.l (has been recorded up to 1200., m a.s.l in Iran). Very rare in its easternmost reach of global range in Iran. Recorded only from Zanjan, Kermanshah, Fars and Khuzestan provinces.
Conservation Status: The species occupies specialized habitat and congregates in few hibernacula sensitive to human disturbance. The population has declined in the past and the decline is expected to continue in the future. Consequently the species is assessed “Vulnerable” (VU) in IUCN Red List of threatened species. Threats include water pollution, dam building, and disturbance to roost caves through tourism, fires and vandalism. It is protected by most countries in its distribution range, based on national and international laws. Protection of colonies and improvement of water quality are needed.