گونه خفاش گوش بلند کوهستانی Mountain Long-eared Bat
نام فارسی: خفاش گوش بلند کوهستانی
نام علمی: Plecotus macrobullaris
نام انگلیسی: Mountain Long-eared Bat
ویژگی‌های ظاهری گونه خفاش گوش بلند کوهستانی
طول سر و بدن 46 تا 55 میلی‌متر، طول ساعد 37 تا 46 میلی‌متر، طول دم 41 تا 53 میلی‌متر و وزن 5 تا 12 گرم است. خفاشی با جثه متوسط تا بزرگ با گوش‌های بسیار بلند (33 تا 38 میلی‌متر) صورت پوشیده از موهای تنُک و در افراد مسن‌تر رنگ‌پریده است. دارای بالشتکی مثلثی و سفت روی لب پایین که دست کم در افراد جوان‌تر تیره است. چشم‌ها فوق‌العاده درشت هستند. موهای سطح پشتی خاکستری تا قهوه‌ای مایل به خاکستری کمرنگ (در نمونه‌های ایرانی خاکستری بسیار روشن)، سطح شکمی به ویژه در ناحیه گلو دارای موهای بلند و سفیدرنگ است (نسبت به P.auritus تضاد بیشتری وجود دارد). روی انگشتان پا موهای زبر بلندی دارد. آلت تناسلی نر در تمام طول دارای یک عرض است و تنها در انتها باریک می‌شود. اندکی بزرگ‌تر از P.auritus با گوشک بلندتر (16 تا 19 میلی‌متر) و پهن‌تر (5 تا 6 میلی‌متر). طول کندیلوبازال نیز، بیشتر است (15 تا 17 میلی‌متر).
ویژگی‌های زیستی گونه خفاش گوش بلند کوهستانی
درباره بوم‌شناسی این گونه تازه توصیف شده اطلاعات چندانی وجود ندارد. راهبرد خوراک‌جویی آن مانند گونه‌های دیگر این جنس برداشتن طعمه از روی شاخ و برگ و شکار در زیستگاه‌های شلوغ است. تقریبا فقط از پولک‌بالان تغذیه می‌کند اما دوبالان، قاب‌بالان و بال‌توری‌ها را نیز مصرف می‌کند. گاهی تنها با گوش دادن به صدای طعمه شکار می‌کند. کلنی‌های زایمان تا 30 ماده را در خود جای می‌دهند. نرهای بالغ کمتر در این کلنی‌ها یافت می‌شوند. در حدود خرداد ماه 1 نوزاد به دنیا می‌آورد.
دریافت مشاوره تخصصی رایگان
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی گونه خفاش گوش بلند کوهستانی در ایران
گونه خفاش گوش بلند کوهستانی در زیستگاه‌های بسیار گوناگونی یافت شده است. در علف‌زارهای کوهستانی، مناطق صخره‌ای، درخت‌زارهای بلوط مدیترانه و نیز جنگل‌های راش و کاج دیده می‌شود. تمام خوابگاه‌های تابستانی شناخته‌شده آن، چه زایشگاه‌ها و چه خوابگاه نرها، زیر شیروانی یافت شده است. بعضی خوابگاه‌های زمستانی در غارها هستند. در ایران عمدتا از غارها و گنبدها گزارش شده است. از تمام مناطق ارتفاعی از هم سطح دریا تا ارتفاعات کوهستانی بالاتر از حد رویش درختان (حداکثر 2,800 متر) زندگی می‌کند. در مجموع گونه‌ای کمیاب به نظر می‌رسد و پراکندگی نقطه‌ای و ناپیوسته دارد. با اینکه از خفاش‌های کمیاب است، در ایران تاکنون از استان‌های تهران، سمنان، مرکزی، همدان، زنجان، اردبیل، آذربایجان غربی، چهارمحال و بختیاری و احتمالا سیستان و بلوچستان گزارش شده است.
وضعیت حفاظتی گونه خفاش گوش بلند کوهستانی
گستره پراکندگی جهانی گونه خفاش گوش بلند کوهستانی نسبتا وسیع است و تصور نمی‌شود کاهش جمعیت آن به هیچ یک از آستانه‌ها در معیارهای فهرست سرخ IUCN برای قرار گرفتن در گروه‌های تهدیدشده نزدیک شود. از این رو در فهرست سرخ IUCN در طبقه کمترین نگرانی (LC) قرار دارد. نوسازی ساختمان‌های قدیمی و توسعه زیرساخت‌های گردشگری (به ویژه در غارها) موجب نابودی زیستگاه این گونه می‌شود. در بیشتر کشورهای واقع در گستره پراکندگی‌اش بر اساس قوانین ملی و بین‌المللی حمایت شده است.
طبقه بندی گونه خفاش گوش بلند کوهستانی
سایر اعضای خانواده خفاش‌ها را بشناسیم
زیر راسته خفاش‌های کوچک
- گونه خفاش مایوتیس بکشتاین
- گونه خفاش مایوتیس شائوب
- گونه خفاش مایوتیس گوش موشی کوچک
- گونه خفاش مایوتیس انگشت دراز
- گونه خفاش مایوتیس سبیل‌دار
- گونه خفاش مایوتیس ناتر
- گونه خفاش مایوتیس گوش بریده (خفاش حنایی)
- گونه خفاش مایوتیس هیرکانی
- گونه خفاش پی پیسترل کوچک (کوتوله)
- گونه خفاش پی پیسترل (خفاش لب کوتاه)
- گونه خفاش پی پیسترل کول (خفاش بال سفید)
- گونه خفاش پی پیسترل ساوی (خفاش دو رنگ)
- گونه خفاش پی پیسترل عربی
- گونه خفاش جنگلی معمولی (خفاش نکتیول)
- گونه خفاش جنگلی بزرگ
- گونه خفاش جنگلی کوچک
- گونه خفاش سروتین شمالی
- گونه خفاش سروتین بوبرینسکی (خفاش قره‌قوم)
- گونه خفاش سروتین هندی
- گونه خفاش سروتین
- گونه خفاش سروتین بتا (خفاش زرد)
- گونه خفاش سروتین آگنف
- گونه خفاش سروتین آناتولی
- گونه خفاش سروتین سندی
- گونه خفاش برفکی
- گونه خفاش گوش پهن آسیایی
- گونه خفاش گوش بلند کوهستانی
- گونه خفاش گوش بلند آسیای میانه
- گونه خفاش گوش بلند قهوه‌ای
- گونه خفاش گوش پهن اروپایی
- گونه خفاش بیابانی
- گونه خفاش بیابانی آسیای میانه
External Features: HB 46-55 mm, FA 37-46 mm, T 41-53 mm and W 5-12 gr. A medium-sized to large bat, with very long ears (33-38 mm). The face sparsely furred and pallid in older animals. A hard triangular pad on the lower lip, which is darkly pigmented, at least in younger animals. The eyes are remarkably large. Dorsal fur is pale grey to greyish brown (very light grey in animals from Iran), while ventral fur is white particularly at the throat (more contrast than in P.auritus). There are long protruding bristles on the toes. The penis is parallel-sided and tapers only at the tip. It is slightly larger than P.auritus, with longer (16-19 mm) and broader (5-6 mm) tragus, and longer Condylobasal length (15-17 mm).
Biological Features: Very little is known about ecology of this recently described species. Forages by a gleaning strategy, hunting in cluttered habitats. Feeds almost exclusively on Lepidoptera, but also on Diptera, Coleoptera and Neuroptera, sometimes only with passive listening. Nursery colonies are formed by up to 30 females. Adult males are rarely found in these colonies. A single young is born at about the end of May and early June.
Habitat, Distribution and Abundance: Is known from a wide range of habitats. Occurs in mountain meadows, rocky areas, Mediterranean oak shrub as well as beech and pine forests. All known summer roosts, both maternity and male roosts, are located in attics. Some winter roosts are in caves. In Iran predominantly reported from caves and domes. Found in all altitudinal zones from sea level to mountain tops above the tree line (2,800 m). Generally uncommon, with a fragmented distribution. Recorded from Tehran, Semnan, Markazi, Hamadan, Zanjan, Ardabil, West Azarbaijan, Chaharmahal Bakhtiari and probably Sistan and Baluchestan provinces.
Conservation Status: It has a fairly large global distribution and is not believed to approach any of the thresholds for listing as threatened according to IUCN Red List of threatened species Criteria, hence listed as “Least Concern” (LC). Restoration of old buildings and development of tourism infrastructure is causing habitat loss. It is protected by most countries in its distribution range, based on national and international laws.